Święta Bożego Narodzenia poprzedza adwent. Jak z tego czasu uczynić niezapomniane wydarzenie rodzinne? Jak się do niego przygotować? W tym artykule dowiesz się o symbolach i tradycjach towarzyszących adwentowi.
Spis treści
Co to jest Adwent?
Adwent pochodzi od łacińskiego słowa adventus i oznacza przyjście. Według wiary chrześcijańskiej, to czterotygodniowy okres oczekiwania dnia narodzin Jezusa i duchowego przygotowania do świąt Bożego Narodzenia.
Kiedy zaczyna się Adwent?
Adwent to czas mierzony czterema niedzielami przed Świętami Bożego Narodzenia. Zaczyna się w niedzielę, której najbliżej do 30 listopada i kończy się dnia 24 grudnia.
Symbole adwentowe
Okres adwentowy przepełniony jest symbolami Bożego Narodzenia: choinka, bombki, światełka. Jednak sam adwent również posiada kilka symboli, które mają przypomnieć i pomóc się przygotować chrześcijanom do dnia narodzin Jezusa Chrystusa.
Kalendarz adwentowy
Kalendarz adwentowy to jeden z tych elementów, na które szczególnie czekają dzieci. Służy do odliczania dni pozostałych do Wigilii.
Rozpoczyna się z dniem 1 grudnia. Od tego momentu, każdego dnia otwiera się jedno okienko. W okienku znajduje się mała niespodzianka. Najczęściej jest to czekoladka, ale może to być inny smakołyk, drobny upominek, refleksja itp.
Początki kalendarza adwentowego sięgają XIX wiecznych Niemiec. To tam rodziny, aby przygotować się do świąt Bożego Narodzenia, zapalały świece, po jednej na każdy dzień, począwszy od pierwszej niedzieli adwentowej aż do Wigilii.
Kalendarz adwentowy, taki jakim go znamy dzisiaj, po raz pierwszy został wydrukowany w latach 20. XX wieku i pojawił się w jednej z niemieckich księgarń.
Jako że początek adwentu jest świętem ruchomym, autor kalendarza ustalił jego rozpoczęcie na dzień 1 grudnia. Aby osłodzić czas oczekiwania na Boże Narodzenie, w 24 okienkach umieścił on czekoladki.
Świece adwentowe
Tradycja zapalania świec adwentowych sięga czasów pogańskich i kultu boga Słońca. Dzień przesilenia zimowego miał szczególne znaczenie dla pierwszych Europejczyków. Aby wzmocnić Słońce w jego walce z ciemnością, zapalali oni świece. Były one również ofiarą, w której proszono boga Słońce o powrót światła i ciepła.
Pierwsi misjonarze, nawracający pogańską Europę wykorzystali tę symbolikę i nadali jej znaczenie chrześcijańskie.
Zwyczaj zapalania świec, po jednej na każdy dzień adwentu ma również swoją głęboką tradycję w Niemczech. To właśnie ten zwyczaj wpłynął na powstanie kalendarza adwentowego.
Wieniec adwentowy
Wieniec Adwentowy, podobnie jak świece adwentowe pojawiły się już w tradycji pogańskiej. Wówczas krąg utworzony z roślin wiecznie zielonych symbolizował nieśmiertelność i był hołdem dla cyklów w życiu. To właśnie w tym kręgu zapalano świece będące ofiarą dla boga Słońca, aby na powrót otoczył ludzi światłem i ciepłem.
Kościół chrześcijański przyjął tradycję tworzenia wieńców w okresie bliskim przesileniu zimowego i nadał temu symbolikę adwentową. Zgodnie z tradycją chrześcijańską symbole wpisane w wieniec adwentowy to:
- Okrąg – nie ma początku i końca. To symbol wiecznej miłości bożej, ale także miłości ludzi do Boga i bliźnich, która niczym koło, nigdy nie powinna się skończyć.
- Zielone gałązki – kolor zielony jest kolorem nadziei i życia. To przesłanie od Boga, dotyczące przebaczenie grzechów i życia wiecznego.
- Cztery świece – umieszczane na wieńcu, to symbol 4 niedzieli adwentu. Zapala się je kolejno, co tydzień. Zwykle zapaleniu świecy towarzyszy modlitwa.
- Czerwona wstążka – symbol miłości Boga, która nas otacza.