Symbole egipskie, używane w różnych okresach cywilizacji egipskiej, reprezentowały wszelkiego rodzaju idee tej starożytnej kultury. Wiele z tych symboli miało ścisły związek z egipskimi bogami i wierzeniami ówczesnych Egipcjan.
Niektóre z tych symboli zostały przejęte od wcześniejszych cywilizacji, inne zaś pojawiły się w kolejnych okresach panowania cywilizacji egipskiej. Jednak zawsze służyły do ochrony i wsparcia w zmaganiu się z trudnościami dnia codziennego.
Spis treści
Oko Horusa
Oko Horusa, znane również pod nazwą oko Uadżet (mocny, zdrowy) lub oko księżycowe, symbolizowało ochronę, oczyszczenie, uzdrowienie, odrodzenie i powrót do zdrowia.
Symbol ten związany jest z bogiem Horusem, władcą nieba, przedstawionego w postaci jastrzębia lub człowieka z głową jastrzębia.
Prawe oko Horusa, nazywane Słońcem lub Ra, reprezentowało koncept aktywności i przyszłości. Lewe oko, nazywane Księżycem lub okiem Horusa, odnosiło się od tego co pasywne i przeszłe. Razem dawały szerokie spojrzenie, tym samym symbolizując wszechwiedzę.
Według egipskiej mitologii, ojciec Horusa, Ozyrys został zabity przez swojego brata Setha. Horus poszukując zemsty podjął walkę z Setem, w wyniku czego stracił lewe oko. Tot, bóg magii i mądrości, przywrócił Horusowi oko, nadając mu właściwości magiczne. Horus, ofiarowując je swojemu ojcu, władającemu krainą umarłych, przywrócił go do życia. To, dlatego oko Horusa symbolizuje poświęcenie, uzdrowienie i ochronę.
W starożytnym Egipcie, uważany był za jeden z najpotężniejszych amuletów: poprawiał wzrok, chronił, leczył, przeciwdziałał skutkom, tzw. „złego oka”. Jako talizman symbolizował zdrowie, dobrobyt, niezniszczalność ciała i zdolność do odradzania się.
Anch – Krzyż Egipski
Symbol Anch (Ankh), nazywany krzyżem egipskim, lub z łaciny crux ansata (krzyż z rękojeścią) to hieroglif, oznaczający życie.
Symbol ten miał bezpośrednie odniesienie do bogów, którzy sprawowali władzę nad życiem i śmiercią. Dlatego Egipcjanie, w swojej sztuce, często przedstawiali ich z krzyżem Anch trzymanym w rękach.
Symbolizował również oddech życia, dlatego układano go przy nosach zmarłych faraonów, gwarantując im w ten sposób życie wieczne.
Początkowo atrybut władców, później noszony również przez ludność Egiptu jako amulet zapewniający życie wieczne i szczęśliwe, ale także płodność i urodzaj, chroniący przed złymi siłami zniszczenia, upadku i śmierci.
Niektóre teorie zakładają, że Anch jest nie tylko symbolem równowagi pomiędzy życiem a śmiercią, ale także tym co męskie i kobiece. Dolna część miałaby być symbolem męskich atrybutów płciowych, górna natomiast reprezentować kobiecie łono. Razem – reprodukcję i seksualne zjednoczenie.
Skarabeusz
Według wierzeń starożytnych Egipcjan, skarabeusze pojawiały się z nicości, opuszczając kulkę gnoju, toczoną przez jednego z nich. Stały się symbolem życia i mocy.
Chrząszcz toczący kulkę gnoju reprezentował wędrówkę słońca po niebie i jego odrodzenie, dlatego stał się emblematem boga wschodzącego słońca, Chepri. Jego imię oznacza „ten, który się rozwija”. Niczym skarabeusz, Cherpi odradzał się z nicości pod postacią wschodzącego słońca.
Dla Egipcjan, skarabeusz był amuletem gwarantującym ponowne narodziny, ochronę za życia i po śmierci, przed każdym złem. Dodawał siły i mocy.
Te same amulety układano nad sercem zmarłych, często miały skrzydła, co dawało ochronę w ich podróży do podziemi oraz zmartwychwstanie i osiągnięcie życia wiecznego.